W Marakeszu szybka decyzja – Essaouira! Wystarczy jedno słowo, żeby określić to małe, rybackie miasteczko – bajeczne! Nie bez powodu mówi się, że jest to raj dla fotografów. Skaliste wybrzeża, mały porcik z błękitnymi łódkami, tajemnicze zaułki medyny otoczonej pozostałościami portugalskiej fortecy z XVI wieku i co najpiękniejsze; prości ludzie żyjący swoim życiem.
Docieramy poźnym popołudniem tak więc od razu zabieramy się za szukanie noclegu. Trafiamy na mały, bogato zdobiony hotelik. A co tam! Po niewygodach w autobusie trzeba porządnie wypocząć! 10 euro – da się przeboleć; a w cenie pokój z oknem zdobionym witrażami i ręcznie szytymi zasłonami, niczym sutańską kanapą zdobioną kolorowymi poduszkami oraz małą łazieneczką z prysznicem! (zwykle trafialiśmy na sam kran i ewentualnie jakieś wiadro). Rzucamy dobytek i z burczącymi brzuchami uderzamy na Medynę. Nie szukamy żadnej wykwintnej restauracji z widokiem na morze – chcemy czegoś prostego, miejsca gdzie po ciężkim pracowitym dniu schodzą się mieszkańcy Essaouiry. „Chicken-snack bar” –bingo! Schodzą się tu zarówno młodzi jak i leciwi rybacy, dania proste lecz przepyszne, ceny genialne a sala o stropie poniżej 1,5m daje klimat! Wieczorem spotykamy Mauretańczyka, który pełen entuzjazmu chwali się, że następnego dnia zarzyna krowę i będzie wielka uczta z okazji jego zaślubin. Po podarowanych bransoletach, mających niby przynosić szczęście, wyciąga łapę i szczerząc swe śnieżnobiałe zęby mówi: „na krowę?” Następny dzień zaczęty o wczesnym świcie, gdyż wtedy najlepszy moment dla fotografa, by uchwycić budzące się w porcie życie i wracających z nocnych połowów rybaków. Uganiając się za uciekającymi przed nami Marokańczykami (w kulturze arabskiej robiąc komuś zdjęcie, zabierasz mu duszę) wpadamy na młodą Tajkę (GeeGee). Okazała się takim samym wariatem jak my! Chciała żeby zrobić jej zdjęcie.. i od tego zaczęły się żarty i wygłupy, spędziliśmy razem przedpołudnie z miłym akcentem : integracyjnym piwkiem (wyjątkowo w tym mieście był sklep monopolowy! Religia arabska zabrania jego spożywania). Krążąc we trójkę po Medynie, standartowo zaczepił nas jeden ze sprzedawców wołają „Heloł my friend!”. Strasznie chciał żebyśmy coś od niego kupili, tak więc zaproponowaliśmy mu z Piotrkiem handel wymienny: nasza koleżanka GeeGee w zamian za dwa wielbłądy i dywan! Opłacało się! Ale niestety, nasza koleżanka uciekła.. Ze smutkiem rozstaliśmy się, gdyż musiałą wracać do swojej grypy wycieczkowej, a my z kolei uderzyliśmy bardziej na zachód: Milfret.